தினம் என் சோலையில் பூக்கள்

நீ விட்டு சென்ற
நினைவுகளை
என் வீட்டு
ரோஜா செயிடிடம்
தினம் பகிந்துக்கொண்டேன்

பூக்களுக்கும்
ஆசைப் பிறந்தது
உனை காண
தினம் பூக்கவேண்டும் என்று.

இப்போது
தினம் என் சோலையில்
பூக்கள்...

இசையானவள்

சுரங்களுக்கே

சுகமளிக்கும்

சூச்சமக்காரிக்கு

சுபமங்களம்

மட்டும்

வாசிக்கத்தெரியவில்லை

காதலுக்கு..

தனியாய்..

அழகாய் இருக்கின்றது
என்பதற்காக
பறித்தபூவை

என்னச்செய்வது
என்று
அறியாமல்
ஓசித்த நாட்களில்

தனியாய் அழுததுண்டு
தனிமையில்..

கொன்றுவிடு என்னை

இப்போதே
என்னைகொன்றுவிடு..

தினம் தினம்
உன் விழி போர்படைகள்
புடைத்தெடுத்துவிடுகின்றன.

உயிரை
ஒழித்துவைத்துக்கொண்டு
பார்க்க வேண்டியதாய் உள்ளது
உன்னை.

மனிதன்

மன்னிப்பவன்
மனிதன்

மன்னிப்புகேட்க
நினைப்பவன்
பெரியமனிதன்.

யாரிடமும் சொல்லிவிடாதே

கடவுளிடம் மன்றாடி
வரமொன்று பெற்று
பெண்ணாய்
பூமிக்குவந்தது
மேகமொன்று..

எங்கெங்கோ வாழ்ந்து
புகழாரம் சூட்டிய
அழகோடு
என்னவள் வசிக்கும்
ஊருக்கு வந்தது..

வழியில்
அவளைகண்டபோது
அவளழகில் மயங்கி-
பின் நாணி
கடவுகளை அடைந்தது..

அவளை விட
அழகாய் மீண்டும்
தருவிக்க சொன்னது
மேகம்.

உலகில்
அவளுக்கு இணையாய்
இன்னொரித்தியை
பிரசுவிக்க முடியாது
இருந்தாலும்
நீ இரண்டாம் அழகி..

என்றாறம் கடவுள்.

தன் ஆசை விடுத்து
மீண்டும் மேகமானது
மேகம்..

இப்போதும்
நிறைவேராத
ஆசை எண்ணி
அழுது வடிக்கின்றது
கண்ணீரை
மழையாய்..

ஒரு மழைகால நேரத்தில்
என் காதோடு
சொல்லிச்சென்றது
மேகம்
யாரிடமும் சொல்லிவிடாதே
என்று.

கட்டுண்டு

கட்டுண்டு
கிடக்கிறது
காலம்
படைப்பாளியிடம்

முக்காலத்தையும்
அறிந்தவன்
என்பதற்காக
மட்டுமில்லை

அவைவிட
தன்னை யாராலும்
பகிர்ந்து கொள்ள முடியாது
என்பதற்காக.!

நீயிருக்கும் தூரத்தில்

மன்றாடிக் கேட்ட
நிலாவிற்காய்
உனை வர்ணித்த
கவிதையில் - நிலா
இப்படியாக
பெருமைத்தேடிக் கொண்டது.

நீயிருக்கும் தூரத்தில்
நிலா.

ஒர் தேவதை

நிலவொளியில்

எப்போதெல்லாம்

உன்னை என்னி

வெளிர்கிறேனோ

அப்போதெல்லாம்

எனக்கு பின்னால்

சிறகைவிரித்த

ஒர் தேவதை

கண்ணீர் வடிக்கின்றாள்.

காத்துக்கொண்டிருந்தபோதுதான்

உனக்காய்

காத்துக்கொண்டிருந்தபோதுதான்

காதலிப்பதற்கும்

காதலிக்கப்படுவதற்கும்

இடையிலான மிகப்பெரும்

வித்யாசம் அறிந்தேன்..!

உன்னால் மட்டும் !

உன்னால் மட்டும்

எப்படி முடிகிறது

எந்தபூவை

சூடினாலும்

இரண்டாமிடத்துக்கு

தள்ளிவிடுகிறாய்..?

மீராவுக்காக...

தம்புராக்கள்

ஏங்குகிறது

மீராவுக்காக...

மீராவோ

செல்போன் பிடியில்?

தொலைந்த தொப்புள் கொடி..

உறவுகள் தேடி
ஓடாய் தேய்த - ஒரு
உயிரின் ஓளமிது..

தொப்புள் கொடியை
தொலைத்த முதலே
தொலைவில் தெரியும்
தொலைந்த விடியலை - தேடும்
தோய்ந்த உயிரிது...

அம்மா என்றேன்
அம்மாவிடம் அல்ல
ஜய்யா என்றேன்
அப்பாவிடம் அல்ல
அண்ணா என்றேன்
அண்ணன் அங்கில்லை
அக்கா என்றேன்
அவளும் சொந்தமில்லை...

இருந்தும்
சில நொடி உறவுகள் -எனை
மெல்ல திண்ணத் துடிக்கும்
வயிற்று பசிக்காக....

பால் சோறு உண்டதில்லை
தாலாட்டும் கேட்டதில்லை
படுத்துறங்க தோளுமில்லை
விடைக்கான வழியுமில்லை
விடிந்தாலும்- எனக்கு
விடியலில்லை...

எஞ்சிய சோறும்
எச்சில் இலையும்
எப்போதும் எனக்காய்
எங்கேயும் காத்திருக்கவில்லை....

இவற்றை நம்பியே
இரவல் உயிரை
இன்னமும் வாழவைகிறேன்...

மாமனில்லை
மதனி இல்லை
தாத்தா பாட்டி
பார்த்ததில்லை....

இன்னும் கிடைக்காத
உறவுகளுக்கு
தெரியாத பெயர்கள்....

தாய்முகம் பார்ததில்லை
தாய்மொழியும் அறிந்ததில்லை
தகப்பனார் தெரியவில்லை
தாகம் தான் திறவில்லை...

அனாதை தனிமைக்குள்
அரசாலும் ராஜாவாய்
அண்ணமிட்ட ஆன்மாக்கள்
அன்றைய உறவுகளாய்..

குப்பை தொட்டிகள்
கோயில் மதில் சுவர்கள்
யாருமற்ற மணல் மேடுகள்
இவைகள்-
பெற்றெடுத்த
சிற்றரசர்கள்
சில்லறைக்காக - இன்னமும்
சிணுங்கிக்கொண்டு தான்
சீருகிறார்கள்....

ஒரு நிமிட உறவால்
முறை தவறிய உன்னால்

உறவுகளைதொலைத்து - என்னுள்
தொலைந்துக் கொண்டிருக்கிறேன்...

உன்னையும் தான்...

காகித கருவறைகள்

சிலருக்கு சில

உறுப்புக்கள்

தேவையற்றது -

ஆறாம் விரல்போல்!

எனக்கு

கருவறை...

எனக்கும்

பாஞ்சாலிக்கும்

வித்தியாசம்

உண்டெண்றால்

அவள் பத்தினி

நான் ?????

வினாக்குறிகள்

மட்டுமே

விடையாய்

முளைக்கின்றன!

என்

கருவறையை

காகிதமாய் கசக்கியதில்

உனக்கும் பங்குண்டு

என்னவனே!

சாட்சி

என்(?) குழந்தை!

அபாய அறிவிப்பு !

காதல் புயலில்

மாட்டிக்கொண்டது

மனசு காற்றாலை!

அபாய

அறிவிப்பையும் மீறி

கொடுத்துக்கொண்டிருந்த்து

ஆசை மின்சாரத்தை!

இல்லாமையின் சுகம்

வறுமை என்னை

வாரிக்கொண்டபோதுதான்

பசியின் அருமை தெரிந்தேன்..

இளமை என்னை

கடந்தபோதுதான்

முதுமையின் வலிமை அறிந்தேன்..

காதல் என்னை

வெறுத்தபோதுதான்

அன்பின் தாக்கம் புரிந்தேன்..

இப்படி

எல்லாவற்றையும்

இழந்தபோதுதான்

இல்லாமையின்

சுகமறிந்தேன்.!

அவளிடம் சொல்லிவிடதே

நமக்குள் மட்டும்...

மிதமான மின்னலும்
இதமான புயலும்
மனசுக்குள் மையம்
கொண்ட கார்காலம்...

மின்சாரம் இல்லாமல்
விளக்குள் இல்லாமல்
நம்மை சுற்றிவட்டமிடும்
இலட்சம் மின்மினிகள்..

கண்கள் மட்டும்
விழித்திருக்க
வழியெங்கும்
நானும் நீயும்
நம்மை தேடிக்கொண்ட
காதல் காலம்...

உன் மைவிழி
அடித்த தந்திகளை
தவறாமல் - என்
உயிர் மூச்சு
வாங்கிக்கொண்டதும்..
நான் அனுப்பிய
உன் நினைவுகளை
நீ வருடுவதும்..
நம்முள் வசந்தகாலம்.

சூடாகி தூளன-
நெஞ்சங்கள்
உயிரால் உரவாடிய
இதமான மழைக்காலம்..

எனக்காய்
என்னுள் வாழும்
என்னவளின்
நினைவே

அவளிடம்
சொல்லிவிடதே
எனக்கானவள்
நீயென்று..

பட்டாம்பூச்சி

பட்டாம்பூச்சியே..

என் உயிரிலிருந்து
உனை
விடுவித்துக் கொண்டாலும்

நீ பதித்த காச்சுவடுகள்
என் மனதிலிருந்து
மறைந்துவிட மறுக்கிறது..

நீ
பயணிக்கபோகும்தூரம்
எதுவாய் இருந்தாலும்

என் மனமகரந்தங்கள்
உன் கால்களில்
ஒட்டியே கிடக்கும்..

அறிவிப்பு

மன்னிக்கப்பட்ட
தவறுகள்
தண்டனைகளை
அறிவிக்கிறது..

தண்டிக்கப்பட்ட
தவறுகள்
மாற்றுவழிகளை
அறிவிற்கின்றன..

பருக்கள்....

கனவில் நேற்று
தொலைந்து போனேன்....
தெரியாத ஊரில்
தனியே நான்

தொலை தூரம்
நடந்துவிட்டேன் -ஆதாரமாய்
பாதத்தில்எண்ணற்ற
முற்கள்....

திடிரென என்னை
சுற்றிகூட்டம்
"நான் எங்கிருக்கிறேன்?
நீங்கள் யார்?"
பதில் ஒன்றும்
வரவில்லைஅவனிடம்
முகம் திருப்பிக்கொண்டான்
பின்பக்கம் கண்கள்
கவனிக்க தவறினேன்....
முன் உண்டோ கண்?

முயற்று பார்த்ததில்
குழந்தை ஒன்றிடம்
"ஊர் என்ன?
உன் பேரென்ன?"
என் கேள்வி -பதில்வருமுன்னே
எனை தேடிநான்கு பேர்......

தூக்கி சென்றுகிடத்தினர்
தனியே -
எனை சுற்றிவெளிச்சம்
அவர்கள்இருளாய்.....

அருகில் குழி பரிக்கப்பட்டது
மறுபடியும் அதேகேள்வி
பதில் இல்லை அவர்களிடம்
அவர்களே இனி பேசட்டும்....

குழியுனுள் நான்அவர்களே
இனி பேசட்டும்....

மண் மூடி புழுக்கள்
கன்னத்தை பதம்பார்கிறது
அவர்களே இனி பேசட்டும்....

கரையான் கால்
கட்டைவிரலை
அறிக்கின்றது

உத்ரி எழுந்து
கண்விழித்தேன்....

எதிரே கண்ணடி
முகத்தில் பருக்கள் !